Za zwrotem słychać już zgiełk dobiegający od Wodogrzmotów Mickiewicza. Nie tylko zgiełk , jednakże i widok czyni uczucie. Co niewiele na przedmiot samych Wodogrzmotów znajdzie się w opowiastki z Morskiego Oka. Jest piękny poranek, szosa do Wodogrzmotów pochwyciła nam ok. 50 minut. Tuż za pomostem po uczciwej stronicy rozpoczyna się niebieski ślad do Nizinie Pięciu Przegubów Polskich.
Trop zielony rozpoczyna się żrącego nastawienia po \"schodach\". Z tej okoliczności, doszliśmy do genezy powstania nazwy Doliny Pięciu Przegubów. Otóż przepowiadamy po powrocie dość mocne słabości przynajmniej w pięciu sadzawkach, spowodowane przeszywającym stanowiskiem. Dolina Roztoki w startowej fazie jest zalana grubym matecznikiem świerkowym (wiek wielu świerków wykracza 300 lat), promienie słoneczne do nas nie dochodzą. Dlatego nizina drukuje się być sroga i ponura, a potok Roztoki bardzo niepewny. Co fascynujące w wyższej ekip Doliny Roztoki rośnie las limbowy. Dolina ma długość ok. 4,5 km i powierzchnię ok. 7,0 km2. Dolinę Roztoki od Doliny Pięciu Przegubów odsiewa próg Elewacje Stawiarskiej. Wspólnie te dwie doliny są największym polskim odgałęzieniem Doliny Białki.
Ciemny ślad to kolejne mocniejsze postępowanie. Znany wczasowicz na początku tropu instruuje nas, że jeszcze tylko 300 metrów do schronienia. Tylko, nie dodał, że w pionie ;). Dokładnie jest to 237 metrów różnicy w wysokości pomiędzy schroniskiem, a początkiem czarnego tropu. Ze tropu można zauważyć grubą strunę biegnącą od schronienia w dół do Niziny Roztoki. Jest to wyciągarka, użytkowana do dostarczenia schronienia. Za nami piękne widoki na Buczynową Siklawę, Wołoszyn, Krzyżne, Kozi Wierch i Granaty. Według mapy wyjście na górę powinno zająć nam 40 minut. My jednak wplątaliśmy się w kilka sesji zdjęciowych. Istniejemy jednak coraz bliżej schronienia.
Dochodzimy do schronienia, widok - dobranocka. Na pierwotnym rysunku Przedni Przegub Polski, dalej grzebienie Miedzianego, Szpiglasowego Wierchu i Kotelnicy, Walentynkowego Wierchu jak również Orlej Perci i Świnicy. W schronieniu czekają na nas całkowita załoga, która szła przed nami. Nie marnują i w tych pięknych okolicznościach sycą... Czas na drugie lub również naczelne śniadanie.
Sama Dolina Pięciu Stawów jest wysokogórską, polodowcową niziną o długości 4 km i przestrzeni 6,5 km. W Nizinie znajduje się kilkanaście polodowcowych jezior. Największe z nich to Wysoki Przegub Polski niekładziony na wysokości 1665 m n.p.m. (31,14 ha, głębokość 79,3 m). Pozostałe jeziora to: Zadni Przegub, Czarny Przegub, Mikry Przegub, Przedni Przegub oraz Wole Oko. Nad Przednim Przegubem kładzione jest schronisko, przy którym \" aktualnie\" pójdziemy.
o przyzwoitej witrynie znajdzie się kolejny z Pięciu Przegubów - Ciemny Staw Polski. Tymczasem jak się wyraziło Piotrek wydobył kostkę z tajemniczym łucznikiem, ale następni turyści \"coś\" zadziali. Tym razem wypasało na okulary. Lecz jak to komunikują: \"W naturze nic nie marnieje\", w tym miejscu, komunikowanie to ma dość intensywny akcent w słowie \"w naturze\". Piotrek wręczył \"łucznika\" w dłoni młodzieńców od zawieruszonych gogli. Jak ta opowieść potoczy się dalej? Kto to wie ;), my jednakże startujemy coraz ostrzejsze oszukanie na Szpiglasowe Perci, spacer wśród pięknych tatrzańskich jezior wolno chodzi do historii. Czym wyżej tym piękniej prezentuje się cała Dolina Pięciu Przegubów Polskich.
Szpiglasowa Przełęcz uzyskana, egzystujemy na wysokości 2110 m n.p.m. Widoki są wyjątkowe. Z północnej stronicy posiada się Nizinę Pięciu Stawów Polskich, Orlą Perć jak również Świnicę. Od stronicy południowo-wschodniej dominuje Mięguszowicki Czubek, Szczelinie i Wzniosła. Od wschodu Miedziane a od zachodu Szpiglasowy Wierch. Sama przełęcz powstała w wynik ruchów tektonicznych, w jej obrębie raczej licznie występują świstaki, a czasem można zobaczyć kozice. Nazwa wywodzi od wydobywanego w strefie antymonitu .
Przechodzenie to było już od bardzo poprzednia, świetnie znane alpinistom. Pozostało upowszechnione wśród przyjezdnych w roku 1850. Szlak jest oznakowany w roku 1902. W 1037 roku \"wycięte\" za pomocą dynamitu zostały niektóre odcinki skał. Od zaczątku jezdnia wzbudzała kontrowersje i dosięgała lekceważącą nazwę \"ceprostrady\".
