O autorce tomy - Agacie Łapki - tak na prawdę nie dowiedziałam się nic. Doszły do mnie wyłącznie dane o wieku autorki, o zgrozo pomyślałam na zaczątku, ona ma 14 lat? Jeżeli jest to prawda to jestem pod monstrualnym przeczuciem. Pełnoletność nurcie na to nie wskazuje!
Oprawa księgi wzbudza bardzo szerokie emocje. Według moich wrażeń jest to manga ( autorka może jest jej stronniczką). I jak to w życiu odwiedza, jednym się to pociąga, odrębnym niepotrzebnie. Oprawa w żadnym stopniu nie daruje fabuły księgi. Nie wyciśnij się nią ulicy czytelniku!
Odczytując \" Archanioły podupadają naczelne\" została zafascynowana bardzo porządnym wzorem autorki. Ciekaw portrety, skłonne porównania i masowa dozę specyfików stylistycznych, umiejętnie dopasowanych do akcje. Momentami utrudniałam odczytywanie i dopełniałam osobistych przemyśleń i refleksji. I to wszystko przez 14-latkę?
Kryminał, który nie do finiszu jest kryminałem, kompletny czas przestrzega w naciągnięciu. Zadziwiające wydarzenia owocują, że przestanie jest pełne emocji. Do finiszu nie znamy co jest prawdziwość a o nicością.
A sama akcja to porządnie zaplątana intryga. Detektyw Night Rose to jeden z lepszych funkcjonariuszy w Anglii. Mimo młodocianego wieku i osobliwej słabostce do słodyczy, ma wiele rozkładanych układanki na swoim koncie. Ucztuje wyzwanie zawładnięcia jednego z najsprytniejszych morderców w Anglii - Paramesse\'a. Zaprzyjaźnia się z skrytobójcą, przybliża się do niego, być może nawet za bardzo.... Z pozostałej witryny to właśnie Paramesse chce wzbudzić zaufanie detektywa i podporządkować go od siebie. Jak się pokazuje to właśnie on ma być jego następną ofiarą. Od tej pory zdarzenia bardzo prędko się rozgrywają. Obydwaj bohaterowie walczą o swoje żywota. Zatracamy się w tym co jest fikcją, a co prawdą.
Księgę warto przeczytać już z samej ciekawości wzoru 14-letniej artystki. Bystra fabuła i nieprzewidywalne incydenty robią, że księgę się pożera. Nie jest to zwyczajowy kryminał, co jednocześnie go wydzielana założeniu różnorakich.
