Wybywając z busa dostałem miłego załamania - fachowa plaga przyjezdnych. Kolejka do gotowiźnie Tatrzańskiego Ogrodu Narodowego patrzała imponująco negatywne. Jednak okres letni w nienaruszeni i nasze wyprzedzania nie mogły być odmienne. Jak świetnie wyglądają plebsy w Dolinie Kościeliskiej można ujrzeć na zabraniu obok. Trochę to okropne, jednakże i tak jest tutaj świetnie.
Sama Dolina Kościeliska jest drugą pod aspektem szerokości niziną w Naszych Tatrach. Rozpościera się na długość 9 km a także posiada przestrzenie 35km2. A która dolina jest w takim razie najdłuższa? Oczywiście Dolina Chochołowska. Dolina Kościeliska jest rozpatrywana za jedną z najpiękniejszych nizin tatrzańskich, jako obserwatorzy potrafimy sprawdzić, że stanowczo najpopularniejszą! Oczywiście przejeżdżanie nizinie nie sprawia kłopotów, więc na śladu potrafimy spotykać różnorodnego typu niepokojące obiekty turystyczne. Niektóre stanowczo transmitujące się do odosobnienia od jednostek. Dnem nizinie biegnie Kościeliski Przypływ.
Nizina Kościeliska tworzy długi i głęboki jar skalny, elewacje którego w trzech miejscach zwanych bramami (Brama Kantaka, Brama Kraszewskiego i Brama Raptawicka), przybliżają się blisko do siebie. Dzieli się ją na trzy frakcji: górną, centralną i dolną. Południowa frakcja doliny pomiędzy Tomanową Przełęczą, a czubkiem Ornaku zrobiona jest ze skał kryształowych. Pierwszorzędny prestiż na rzeźbę rejonu wywarł tutaj lodowiec, zalegający niegdyś aż do wylotu Nizinie Smytniej. Część centralna i dolna zrobiona jest ze skał osadowych, głównie elastycznych na węszenie obcasów. W ich kształtowaniu nadrzędny wkład posiadał upływający dnem doliny Kościeliski Prąd, jak również przepływające rozpadlinami we wnętrzu skał wody dysydenckie. Efektem ich czynności są skały o dziwacznych kształtach, urwiste elewacje i mnogie jaskinie.
Dochodzimy do Polany Zapisywanej. Tuż przed Bramą Raptowicką, w górnej części Polany Zapisywanej, znajdzie się poprzeczna odnoga wiodąca do Jaru Kraków ( żółty ślad, czas przechodzenia około 55 minut). \"Jest to wycięty w wapnistych skałach bardzo precyzyjny jar, o dnie zaprzestanym kamieniami i branżami upadającymi z drewien rosnących ponad jarem lub pobranymi przez wodę. Ta część wąwozu jest pozostałością korytarza poprzedniej pieczary. Dno wąwozu jest na ogół lakoniczne, gdyż Wąwóz Kraków odwadniany jest przez wywierzysko pod Skałą Pisaną, woda biegnie nim tylko po hojnych opadach\".
Przecież nasz piękny Wąwóz Kraków udostępniony jest do zobaczona właśnie do tego miejsca, czyli momentu gdzie jar się wyciąga, a po lewej stronicy znajduje się żelazna drabina do Smoczej Próżnie. Tutaj dla niektórych trop się ukończy, bowiem prosta drabina, może u niektórych wstrząsnąć dostojne strachy. Niestety nie sprawiłem fotki w tym miejscu. My ewidentnie pokonujemy lęk i wdrapujemy się do szczyty. Pokonujemy jeszcze kilka sznurów i posiada się przed sobą wprowadzenie do Smoczej Próżnie.
My zmierzamy dalej szlakiem zielonym do schroniska na Ornaku. Tutaj podróż żyje dalej i nasilenie czynu jest wielkie. Rodzicie z wozami, damy i mistrze w sandałkach, wszystko to zmierza do schroniska na Ornaku. Niczym wyścig szczurów. My też, mimo woli bierzemy udział w tym wyścigu. A jest o co wojować, gdyż kolejki do bufetu będą ogromne ;). Łakomi orzeźwienia próbujemy wpisanie do schroniska. W tym momencie naszym zbawieniem przedłożył się dystrybutor napojów, do jakiego nie było kolejki. W takim upale schłodzona Pepsi istniała czymś niesamowitym..
Smreczyński Staw jest polodowcowym jeziorem morenowym. \" Znajdzie się ono u wylotu Nizinie Pyszniańskiej i Hali Smreczyny, na wysokości 1226 m n.p.m. Powstało w wepchnięciu między morenami dwóch lodowców. Przeciętna jego głębia wynosi 1,8 m, głębia maksymalna 5,3 m, przestrzeń 0,75 ha, pojemność 13 540 m kubicznych. Od różnych tatrzańskich jezior wyraźni się niebosiężnym rozwojem trwania organicznego i występowaniem płazów; sprawdzono występowanie traszki górzystej i karpackiej, żaby trawnej. Jest to również jedno z niemnogich tatrzańskich jezior, które nie jest niekładzione na dnie nieokiełznanego kotła polodowcowego objętego skarpowymi ściankami, lecz na równinie w zagajniku. Jego brzeżki są bagniste, porośnięte zieleninami bagiennymi. W wodzie suty fitoplankton, a w nim głównie bruzdnice. Wokół przegubu znajdzie się ciasny rezerwat przyrody. Całkowity staw objęty jest zagajnikiem, a ponad nim dostrzegalne są pułapy: Smreczyński Wierch (2086 m n. p. m.), Kamienna (2126 m n.p.m.), Błyszcz (2158 m n.p.m.), zbocza Starorobociańskiego Wierchu (2178 m n. p. m)\".
