Wilkowicka Magurka to szczyt niezwykle popularny wśród turystów. Osoby mieszkającej w okolicach Bielska-Białej niezmiernie ochoczo odwiedzają ten szczyt. Jest to perfekcyjny sposób na spędzenie wolnego dnia z dala od cywilizacji. Formuła z dala, w tym przypadku symbolizuje około 1,5 godziny przechadzki!
Opisywany szczyt jest czwartym pod względem wysokości szczytem Beskidu Małego. Wznosi się na wysokość 909 m n.p.m. Wyborny węzeł szlaków turystycznych umożliwia dojść na szczyt z czterech stron świata! Na Magurce znajduje się urodziwie usytuowane schronisko PTTK Magurka. Schronisko, które ma swój klimat. Nieobiektywnie mówiąc, dużo lepszy, niż znajdujące się po drugiej stronie miasta i Bramy Wilkowickiej schroniska na Szyndzielni i Klimczoku. Schronisko nosi nazwę imienia prof. Józefa Grzybowskiego, propagatora turystyki wśród młodzieży. Znajdziemy w nim 45 miejsc noclegowych w pokojach od 2-6 osobowych. W godzinach 9.00-19.00 czynny jest również bufet, w którym możemy spożyć dania obiadowe, zakupić napoje (piwo również).
Obok schroniska, na skraju lasu, istnieje maszt przekaźnikowy Radia Maryja (właśnie po tym maszcie, możemy zidentyfikować szczyt Magurki). Obok istnieje kapliczka z obrazem Matki Bożej.
Dawniej Magurka była pisana: Magórka. Bardzo często można spotkać frazę Magórki Łodygowickiej (tak ją opisywał Kazimierz Sosnowski), potem wykształciła się obecna nazwa Magurka Wilkowicka. Dodatkowo Komoniecki w swoim Dziejopisie Żywieckim opisywał Magurkę: ... Ostatnia góra Magórka nad Huciskami od hut niegdy będących i wsią Łodygowicami, która wierchem czyni granice od starostwa lipnickiego aż do trzeciej części jej, gdzie rozgranicza się od Państwa Żywieckiego swojemi znaki.
Pierwsze schronisko powstało tutaj w 1903 roku i zostało ono postawione przez niemiecką organizację Beskidenverein. Później nazwano go schroniskiem arcyksiężnej Marii Teresy na Górze Józefa (Josefsberg, tak niemcy nazywali Magurkę). W 1908 roku powstała tutaj stacja meteorologiczna. Schronisko zostało spalone 22 marca 1912 roku. W 1913 roku powstaje kolejne schronisko w formie górskiego hotelu z 64 miejscami noclegowymi. W latach 1972-73 schronisko doczekało się kapitalnego remontu, wymieniono urządzenia sanitarne i wydzielono niewielkie pokoje dla turystów.
Na Magurce mieścił się dawniej tor saneczkowy (obecny szlak zielony) schodzący w kierunku Straconki.
Magurka Wilkowicka jest atrakcyjnym miejscem i nie bez przyczyny stała się najczęściej odwiedzanym szczytem zachodniej części Beskidu Małego.
